Ontstaan Stichting
U zult zich ongetwijfeld de Bijlmerramp herinneren. De maandag daarvoor, op 28 september 1992,
is een vliegtuig van de PIA verongelukt met 167 mensen aan boord. Een van hen was mijn zwager
Ben van der Stam, 31 jaar. Van hem is (bijna) niets teruggevonden.
Ben (rechtsonder) Ben (3e van rechts)
Voor ons gevoel is hij opgenomen in de schoot van de goede aarde van Nepal waarheen hij op weg
was als coördinator van de projectgroep RCA-Nepal. (Revalidatie Centrum Amsterdam).
Als ergotherapeut had hij zich het lot aangetrokken van gehandicapte Nepalese kinderen en gaf hij
adviezen om hun leefomstandigheden draaglijker te maken. Uiteraard was dit voor ons een reden
om als direct betrokken familieleden onze financiële steun te verlenen ter wille van het voortbestaan
van zijn werk. Zodoende werden wij regelmatig op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen van
de projectgroep door middel van nieuwsbrieven. In 1996 zijn wij, mijn vrouw Corrie en ik, voor de 1e
keer naar Nepal gegaan om het monument, dat inmiddels was opgericht ter nagedachtenis aan de
slachtoffers, te bezoeken en waar alle namen zijn vermeld van de slachtoffers en uiteraard ook die van
Ben van der Stam, de broer van Corrie. We hebben toen voor de 1e keer kennis gemaakt met de
Selfhelp Group for Cerebral Palsy en we waren meteen verkocht.............
Cerebral Palsy is de algemene term die gebruikt wordt bij een hersenbeschadiging die niet agressief is,
maar waarvan de symptomen veranderen tijdens de groei en de ontwikkeling van kinderen. Mensen die
CP hebben lijden meestal aan handicaps die zich kenmerken door gebreken aan het lichaam en aan hun
bewegingsvrijheid. Dit kan gecompliceerd worden door aanverwante handicaps, zoals volledig of gedeeltelijk
verlies van het gehoor, spraak en/of gezichtvermogen. Het wordt nog complexer als CP patiënten ook nog
verstandelijk gehandicapt zijn en lijden aan epilepsie. Zonder tijdig ingrijpen lijden deze patiënten een groot
deel van hun leven. Hun hopeloze toestand wordt verder versterkt als er geen gespecialiseerde hulp voor
behandeling en revalidatie wordt gegeven. Aangezien er geen studie is gedaan naar het voorkomen en ontstaan
van CP, weet niemand precies hoeveel mensen er aan lijden, maar hun aantal wordt geschat op ca. 60.000
in Nepal. CP kan ontstaan voor, tijdens of na de geboorte als gevolg van mishandeling, drank- of drugsmisbruik,
gebrekkige zwangerschapsbegeleiding en verloskundige zorg, eenzijdig voedsel, hersenvliesontsteking, etc. etc.
Een van de kinderen van het project is gevonden in een vuilnisbak!
Genezing is niet mogelijk……….
Toen wij in november 1998 voor de 2e keer in Nepal waren om het project te bezoeken hebben we toegezegd
aan de president van de Selfhelp Group for Cerebral Palsy (SGCP), professor Batuk Rajbhandari, om te proberen
geld in te zamelen om een nieuw aangepast fysiotherapiegebouw te realiseren. Wij zagen wel dat het huidige
gehuurde gebouw totaal niet voldeed aan de wensen van de gebruikers, zowel voor de hulpverleners als voor
de gehandicapte kinderen die er worden behandeld. De kinderen lijden aan de ziekte Cerebral Palsy en zijn
vaak niet in staat om zichzelf voort te bewegen, laat staan om trappen te lopen. Het gebouw bestaat uit drie
verdiepingen en elke dag moeten de verzorgers deze kinderen trap op en trap af slepen. Voor de kinderen heel
erg leuk, maar zeer slecht voor de ruggen van de dragers. Het is er koud, veel kleine kamertjes, veel trappen,
slechte sanitaire voorzieningen, geen keukentje, kortom, totaal ongeschikt. De Selfhelp Group is gestart in 1987
en moet zichzelf, zonder subsidie van de regering zien te bedruipen. Ze zijn gegroeid van een paar kinderen tot
het huidige aantal van ruim 40 kinderen van 0 tot 15 jaar die dagelijks hulp krijgen in de vorm van fysiotherapie
en Speciaal Onderwijs. Momenteel melden zich 5 tot 10 kinderen per dag voor hulp in welke vorm dan ook.
De lopende kosten werden betaald door de Deense Ambassade, Danida, maar sinds juli 2004 is deze hulp gestopt.
Er wordt nu gezocht naar een nieuwe donor/sponsor voor de ‘running costs’.
In het begin liep het niet erg met geld inzamelen, maar alle begin is moeilijk en zachtjesaan kwamen wij tot de
overtuiging dat een Stichting meer vertrouwen zou geven naar mogelijke nieuwe sponsors. Eind 1999 hadden we
een bedrag van ca. ƒ 5.000,- bijeen en eind 2000 was dat gegroeid tot een bedrag van ƒ 20.000,-. Allemaal nog
op persoonlijk titel!
Op 5 december 2000 hebben we bij de notaris de Stichtingsakte getekend en dat werkte want eind 2001 hadden
we een bedrag van ƒ 60.000,- bij elkaar gespaard, dat is bijna € 27.000,-. In mei 2002 is het bedrag opgelopen
tot € 33.000,-. Voor het nieuwe gebouw hebben we een bedrag van € 47.000,- nodig.
Eind November 2002 konden wij via het Noord Hollands Dagblad, editie Enkhuizer Courant, tevreden melden dat
het streefbedrag van € 47.000 "binnen" was! Maar geen tijd om op de lauweren te gaan rusten, want er is nog
circa € 10.000 nodig voor inrichting en inventaris. De grondaankoop van 4000 m2 vond plaats op 11 september
2003. De ‘acces road’ naar het nieuwe land is begin 2004 opgeleverd, dus het transport van bouwmaterialen kan
van start gaan. De planning is dat op 15 december 2004 de 1e spa de grond in zal gaan!
Momenteel wordt achter de schermen hard gewerkt door de ‘consultant’ aan de voorbereidingen voor het nieuwe
fysiotherapiegebouw. Door de enorme kostenstijgingen van wel 26% in 2004 van grondstoffen als gevolg van de
instabiele politieke situatie en enkele noodzakelijke aanpassingen komt de prijs van het gebouw nu op € 70.000.
Als deze 1e fase is gerealiseerd is moet er ook nog een schooltje gebouwd worden voor speciaal onderwijs en
tenslotte nog een werkplaatsje om uiteindelijk, min of meer, zelfstandig in het eigen onderhoud te kunnen voorzien.