Organisatie
"Toen wij in 1997 besloten een wereldreis te gaan maken, had dat de nodige praktische voorbereidingen tot gevolg. Sparen, huis opzeggen, en 2 maal baan opzeggen. Ellen had via haar toenmalige baan contacten met het Revalidatie Centrum Amsterdam (RCA). Toen zij op haar werk vertelde dat ze op wereldreis ging en ook naar Nepal, werd zij erop gewezen dat het RCA daar een adoptie-project had, de lt Self HelpGroup for Cerebral Palsy (SGCP), en dat het beslist de moeite waard was om daar een kijkje te nemen. Inderdaad was het een zeer bijzondere ervaring om vanuit het toeristische backpackerswereldje in Kathmandu eens ergens anders heen te gaan, waarbij de harde realiteit weer eens goed tot ons doordrong. Gehandicapte kinderen in Nepal, die door fantastische inzet van anderen toch een menswaardig bestaan werd gegeven. Dit alles naar de omstandigheden en beperkte middelen zoals je die in een land als Nepal aantreft. Hoewel wij geen welzijnwerkers/hulpverleners van nature zijn, had dit project ons hart gestolen. Wij hebben de SGCP-organisatie een aantal keer bezocht en tevens zijn wij bij de oprichter ervan, prof. Batuk, meerdere malen thuis ontvangen. Dit vonden wij zeer speciaal. Wij hebben met hem teruggeblikt en bovenal bekeken wat er nodig is aan toekomstige financiële en niet-financiële hulp om het voortbestaan van deze goede organisatie te waarborgen. Terug in Nederland vonden wij via het RCA aansluiting met Corrie en Co Reijnders, die nog veel meer begaan zijn met dit Nepalese initiatief dan wij. Daarnaast heeft Anette de Ruiter zich bij ons aangesloten. Zij heeft er als vrijwilliger zo'n maand of 18 gewerkt en nieuwe lesmethoden voor de kinderen met CP ontwikkeld. Anette weet als geen ander wat voor hen de primaire behoeften zijn. Gezamenlijk nu, coördineren we de inspanningen om deze kinderen betere huisvesting te bieden, hetgeen ze er zo hard nodig hebben. Dat dit niet gemakkelijk is om te realiseren vanuit Holland mag duidelijk zijn. Desondanks hebben wij er het vertrouwen in dat het 'Holland Building' binnen enkele jaren realiteit zal zijn. Een leefruimte op maat voor kinderen met Cerebral Palsy; geen overbodige luxe, maar wel een duidelijke en nodige verbetering ten opzichte van de huidige huisvestingssituatie".
Ellen en Martijn